Św. Anna
Wszyscy wierzący jesteśmy zaproszeni do świętości. Choć często bycie świętym wydaje się być czymś nieosiągalnym, bliższe przyjrzenie się życiu świętych uświadamia, że ich życie nie jest usłane różami, wręcz przeciwnie, każe się zmierzyć z wieloma trudnościami. Świętość to uwieńczenie często niełatwej wędrówki przez szarość codziennego dnia na ziemi.
Święta Anna, żona świętego Joachima, była matką Marii z Nazaretu i babcią Jezusa Chrystusa. Święta Anna urodziła się w Judei, gdzie w Betlejem był jej rodzinny dom. Jej rodzice Stolanus i Emerentiana nie posiadali ziemskich dostatków, lecz żyjąc w bojaźni Bożej wiedli życie cnotliwe i sprawiedliwe. Ich życie wypełniała bezustanna modlitwa, rozmyślanie o rzeczach duchowych oraz praca. W takiej to atmosferze dorastała ich córka Anna, której staranne wychowanie było pogłębiane przez służbę w Świątyni Jerozolimskiej. W wieku 24 lat Anna poślubiła Joachima, który pochodził z zamożnej rodziny z Nazaretu. Joachim i Anna postrzegali swoje małżeństwo za związek święty, złączony przez Boga. Zachowując Prawo Boże oboje zgodnie i przykładnie kroczyli drogą pobożności.Chociaż Anna i Joachim byli szczęśliwym małżeństwem, zostali ciężko doświadczeni przez Pana Boga brakiem potomstwa przez 20 lat ich małżeństwa. W kulturze żydowskiej brak dziecka był postrzegany za hańbę i karę Bożą, stąd małżonkowie dotkliwie odczuwali brak potomstwa. W pokorze znosząc tę niesławę nieustannie zanosili modlitwy do Boga o dar rodzicielstwa. Pewnego dnia Joachim udał się do Jerozolimy, aby złożyć ofiarę w świątyni. Jednak kapłan w niej przebywajacy nie przyjął ofiary, wytykając mu brak potomstwa. Joachim zrozumiał, że bez potomstwa nie jest godny składania ofiary Bogu. Wówczas opuścił dom, małżonkę i udał się na pustynię, aby pościć tam przez 40 dni i 40 nocy. Mężczyzna oczekiwał, że Bóg spojrzy na jego smutek. Anna nie wiedzac co się stało z Joachimem opłakiwała swoje wdowieństwo. Kiedy pewnego dnia w popołudniowej porze, kobieta udała się do ogrodu, by opłakiwać swoje życie, ujrzała gniazdo wróbli na drzewie laurowym. Wtedy wypowiedziała błagalną modlitwę do Boga : „Panie, Boże wszechmogący, który obdarzyłeś potomstwem wszystkie stworzenia, zwierzęta dzikie i domowe, gady, ryby, ptaki, i wszystko to cieszy się ze swego potomstwa, dlaczego mnie jedną odsunąłeś od daru Twojej łaskawości? Ty wiesz, Panie, że na początku małżeństwa złożyłam ślub, iż jeżeli dasz mi syna lub córkę, ofiaruję je Tobie w Twym świętym przybytku”. Wtedy ukazał się anioł, który zapowiedział narodzenie dziecka i powrót Joachima. W tym samym czasie jej mąż miał również widzenie anioła, który pocieszył go, mówiąc:
„Pan Bóg przyjął łaskawie twoją modlitwę i jałmużnę, otrzymasz córeczkę i nadasz jej na imię Maryja; ta córeczka będzie od dzieciństwa Bogu oddana i pełna Ducha Świętego”.
Małżonkowie ogromnie ucieszyli się radosną nowiną. W 45 roku życia Anny, dnia 8 września, urodziła się dziewczynka, której zgodnie ze zwyczajem żydowskim w 15 dniu nadano imię. 80 dni po narodzeniu Maryi rodzice przynieśli ją do świątyni, aby złożyć przepisaną prawem ofiarę i spełnić ślubowanie. W wieku 14 lat Maryja została żoną Józefa. Według przekazów wkrótce zmarł Joachim. Anna zamieszkała zaś z córką i jej mężem w Nazarecie, dożywszy 80 lat. W godzinie śmierci pożegnała się z najbliższymi, poleciła Bogu swego ducha i zasnęła w Panu przy błogosławieństwie Jezusa i przy modlitwie Maryi i Józefa. Ciało jej pochowano blisko ciała Joachima w Dolinie Jozafata.
Bibliografia:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Święta_Anna
Anna O.